Marka soków Pysio (Agros Nova) uruchomiła nowy serwis dla dzieci i ich rodziców www.pysio.pl.

Po wcześniejszych podróżach do najodleglejszych zakątków kuli ziemskiej, tym razem Pysio dzięki swojemu tajemniczemu wehikułowi czasu zabiera dzieci do starożytnego Egiptu. Nowa strona Pysia odkrywa przed młodymi konsumentami tajemnice starożytnego imperium faraonów. To druga podróż Pysia w przeszłość. Celem poprzedniej był wymarły, prehistoryczny świat dinozaurów.

Nowy serwis Pysia to również dział przygotowany specjalnie dla rodziców, gdzie można uzyskać informacje o produktach, a także o tym, jak dbać o bezpieczeństwo dzieci w sieci. Opiekunowie, korzystając z zakładki “Dla rodziców”, mogą uzyskać wszystkie podstawowe informacje i porady dotyczące zachowań dziecka w środowisku internetowym. Dowiedzą się np. na co zwracać uwagę, gdy pociecha zasiada przed monitorem, a także poznają metody kontrolowania wizyt swojego dziecka w sieci. Pysio przedstawia również bezpieczne strony oraz pokazuje, jak korzystać z filtrów rodzinnych. Nowością jest możliwość sprawdzenia, co dziecko robi na stronach Pysia i jak dużo czasu tam spędza. Profil rodzica umożliwia nie tylko sprawdzenie, kiedy i w których grach dziecko brało udział, lecz także jakie osiągało wyniki.

Uzupełnieniem działań będzie otwarta platforma do komunikacji z rodzicami w Facebooku.

Nowy serwis Pysia przygotowała agencja interaktywna Kamikaze.

http://www.vogue.com/feature/2010_May_Sarah_Jessica_Parker/slideshow/horizontal/

http://mediamikser.pl/article/67910/tansza-viva

Koszmarna, niesmaczna, nieetyczna, ale też błyskotliwa i odważna – tak różne epitety pojawiają się w komentarzach do nowej reklamy Nike. Dlaczego? Bo wystąpił w niej Tiger Woods – upadły idol Ameryki. Każdy ma prawo do powrotu, każdy ma prawo do rehabilitacji. Byle nie za szybko.
30 sekund czarno-białego filmu z Tigerem podzieliło amerykańską opinię publiczną. Sam golfista nie mówi w spocie ani słowa, co zresztą czyni reklamę jeszcze bardziej kontrowersyjną. Ale od początku.

Wydawało się, że Tiger Woods był dla Nike inwestycją bez ryzyka. Był przystojny, piekielnie utalentowany, ale i pracowity. Nie uprawiał niebezpiecznego sportu, w którym mógłby nagle złamać nogę lub brutalnie sfaulować rywala i stracić sympatię kibiców. Wpadki dopingowe w golfie też zdarzają się raczej rzadko.

W odróżnieniu od wielu wybitnych sportowców, którzy nie umieją odnaleźć się poza sportową areną, Woods wiódł życie przykładnego męża i ojca. Nie demolował pubów, nie wdawał się w bijatyki na dyskotekach i nie rozbijał się motocyklem. W pewnym sensie przewidywalny, ale nie nudny, najlepszy golfista świata został ikoną Ameryki – i to przed trzydziestką.

Marka Nike postawiła na Tigera już w roku jego sportowego debiutu w dorosłym golfie. W 1996 roku Woods podpisał z firmą kontrakt wart 40 milionów dolarów. Przedłużenie tego związku cztery lata później kosztowało Nike już 105 milionów. Woods stał się twarzą dynamicznie rozwijającej się przez ostatnią dekadę submarki Nike Golf.

Z jego pomocą zmieniono też wizerunek samego golfa, który ze snobistycznej gry dla elit stał się masową rozrywką Amerykanów, również czarnoskórych. Dziesięć lat temu Woods został najlepiej zarabiającym sportowcem świata i pozycji tej nie oddał aż do dziś.

Nieszczęśliwe zdarzenie poruszyło jednak lawinę, której nikt się nie spodziewał. W listopadzie 2009 roku Tiger uderzył samochodem w hydrant i drzewo tuż przed swoją posesją. Do wypadku miało dojść pod wpływem emocji po kłótni z żoną.

Szybko okazało się, że Woods od lat regularnie zdradzał żonę, liczba odkrytych przez media kochanek dobiła do 14. Gwiazdor zachowywał się przy tym wyjątkowo arogancko i, powiedzielibyśmy, nierozsądnie, niespecjalnie starając się zacierać za sobą ślady. Setki SMS-ów Tigera upublicznionych przez byłą gwiazdkę porno Joslyn James dopełniły żenującego upadku herosa.

Kiedy stało się jasne, że fali kolejnych rewelacji nie da się już zatrzymać, Woods i jego otoczenie zmienili front, usiłując sprowadzić seksaferę do prywatnej sprawy sportowca. Niestety, problemy osobiste najlepiej zarabiającego sportowca świata są też bardzo konkretnymi problemami biznesowymi jego sponsorów. Mało tego – straty poniesione przez firmy związane z podupadłą gwiazdą mogą być znacznie większe od tych poniesionych przez nią samą.

Jeszcze w grudniu 2009 roku straty udziałowców firm związanych z Woodsem wyceniano w sumie na 5 do 12 miliardów dolarów (według szacunków Christophera R. Knittela i Victora Stango, profesorów ekonomii w University of California). Ze związków z nim wycofały się firmy Accenture oraz AT&T; marka Gillette wprawdzie je utrzymała, ale zawiesiła emisję reklam z Tigerem.

Tiger Woods publicznie przyznał się do wielokrotnej zdrady, przeprosił wszystkich (wspominając również o sponsorach) za swoje postępowanie i nadużyte zaufanie oraz poddał się kuracji dla seksoholików. Oczywiście nie uratowało to jego reputacji, która została doszczętnie zdruzgotana, czego dowodziły kolejne badania opinii.

11 grudnia 2009 roku Woods oświadczył, że odchodzi ze sportu w celu uporządkowania życia prywatnego. Postawiło to pod znakiem zapytania nie tylko dalszą lojalność firm wobec przeżywającego potężny kryzys golfisty, ale w ogóle sens wspierania sportowca, który wycofuje się z życia publicznego na nieokreślony czas. Nike została z Woodsem na dobre i na złe. Albo – jak kto woli – spróbowała uratować resztki wartości marki Tiger Woods, w którą zainwestowała tak wiele.

Czy scenariusz wielkiego powrotu skruszonego idola do sportu (i wypełniania reklamowych zobowiązań wobec Nike) był rozpisany co do dnia już w momencie ogłaszania przerwy w karierze? Tego oczywiście nie wiemy. Zazwyczaj im bardziej nieodwołalne rozstanie, tym bardziej spektakularny powrót (vide Michael Jordan). Woods zdołał wytrzymać bez rywalizacji niespełna pięć miesięcy i wrócił do zawodowego golfa. Dla wielu – za wcześnie.

Reklamę Nike, autorstwa Wieden & Kennedy, wyemitowano tuż przed występem Woodsa na turnieju Masters 8 kwietnia br. Jej tytuł to „Earl & Tiger”.



Sam udział w reklamie stawia Tigera Woodsa w niewygodnej sytuacji – jeżeli ktoś uzna, że taki krok z jego strony to bezczelność, to jakość i treść reklamy są właściwie bez znaczenia. Na domiar złego w reklamie wykorzystano archiwalne wypowiedzi Earla Woodsa, ojca, pierwszego trenera i długoletniego mentora Tigera – zmarłego w 2006 roku.

Przeciwnicy reklamy określili ten zabieg jako co najmniej niestosowny. „Tiger, nauczyłeś się czegoś?” – pyta z offu ojciec golfisty. Woods nie odzywa się, nie robi nic poza wpatrywaniem się w kamerę zmęczonymi oczyma, z miną skruszonego dziecka słucha ojcowskich pytań.

Ta reklama to nie rehabilitacja, nie przeprosiny ani nawet nie ojcowska połajanka (choć do tego najbliżej). Nie jest arogancka, niewiele w niej zresztą z typowej reklamy (o funkcji filmu przypomina tylko firmowy swoosh Nike). Zażyłość Tigera z ojcem była wręcz legendarna. Znające Woodsa osoby twierdzą, że trudno wyobrazić sobie coś, co byłoby dla niego bardziej osobiste, intymne i szczere niż nawiązanie do tej właśnie relacji.

Nie wszyscy podzielają tę opinię. Rozkład stanowisk pochlebnych i krytycznych jest zresztą bardzo ciekawy. Internauci wypowiadający się w komentarzach (oraz respondenci, m.in. w badaniu Ace Metrix) mają o niej zdanie w większości negatywne. Zwracają ironicznie uwagę, że powinno tu raczej znaleźć się nawiązanie do znanej reklamy Nike z lat 90. „I am not a role model”, z udziałem koszykarza Charlesa Barkleya.Branża reklamowa ocenia ruch firmy raczej pozytywnie, choć z pewną rezerwą. Najlepiej stosunek marketerów do reklamy oddają słowa dyrektora kreatywnego Euro RSCG z Chicago, Steffana Postaera, który powiedział serwisowi Advertising Age: „Nie jestem pewien, czy ta reklama mi się podoba, czy nie. Ale z pewnością chciałbym być jej autorem”.

W ankiecie AdAge tylko 38% głosujących stwierdziło, że reklama przyniesie marce Nike jakieś korzyści. Według statystyk serwisu Viral Video Chart spot z Tigerem nie zdobył wprawdzie Internetu, ale jest czwartą najchętniej oglądaną reklamą w ciągu ostatnich 30 dni.

Turnieju Masters Tiger Woods również nie wygrał – zajął przyzwoite, dające nadzieje na przyszłość czwarte miejsce.

„Wysokie Obcasy Extra” - pod takim tytułem 26 kwietnia br. ukaże się w samodzielnej sprzedaży specjalne wydanie sobotniego dodatku „Gazety Wyborczej”.


W magazynie czytelnicy znajdą m.in. rozmowy z Anną Muchą, Jerzym Pilchem i Agnieszką Graff, portret wiceprezes Google’a, specjalną sesję mody z Mają Włoszczowską oraz teksty o psychologii.

Magazyn „Wysokie Obcasy Extra” jest skierowany do osób wykształconych, aktywnych, ciekawych świata, zainteresowanych kulturą, psychologią, polityką, ale także otwartych na niebanalne propozycje modowe i kulinarne.

Magazyn ukaże się w nakładzie 100 tys. egz., na papierze i w formacie magazynowym (218x285 mm, lakierowana okładka). Będzie dostępny w samodzielnej sprzedaży w cenie 6,99 zł.

„Wysokie Obcasy Extra” zostały przygotowane przed zespół redakcyjny sobotniego dodatku pod kierownictwem redaktor naczelnej Ewy Wieczorek. Szatę graficzną tytułu opracował zespół grafików „Gazety Wyborczej” pod okiem Macieja Kałkusa i Edwarda Jewdokimowa, za fotoedycję odpowiadał Jerzy Nogal.

Wydanie „Wysokich Obcasów Extra” promowane będzie w stacjach telewizyjnych (TVP, TVN oraz kanały tematyczne), w internecie (Gazeta.pl i Google) oraz autopromocyjnie w „Gazecie Wyborczej” i jej dodatkach. Kreację kampanii przygotowała agencja JIS Advertising, za zakup mediów odpowiadał Starlink.

Czy i na jakich zasadach portal społecznościowy może wykorzystywać w celach reklamowych wizerunek lub dane swoich użytkowników? Takie pytanie należy zadać w kontekście wyroku wrocławskiego sądu, który nakazał Naszej Klasie zapłacić 5 tys. zł kary za bezprawne wykorzystanie zdjęcia jej użytkownika w reklamie jednego z banków.

Zgodnie z przepisami, wizerunek człowieka stanowi jego dobro osobiste i podlega ochronie prawnej. Oznacza to, że co do zasady rozpowszechnianie wizerunku, podobnie jak wykorzystanie innych danych, wymaga zgody uprawnionego.

Portale społecznościowe bardzo często wykorzystują tzw. reklamę spersonalizowaną, która polega na emitowaniu komunikatów zawierających imię, nazwisko czy zdjęcie użytkownika portalu. Należy podkreślić, że proces ten jest w pełni zautomatyzowany i nie wiąże się z przekazywaniem danych użytkowników reklamodawcom czy agencjom reklamowym.

Najważniejsze jest jednak to, że reklamę spersonalizowaną widzi wyłącznie użytkownik, którego wizerunek został wykorzystany lub grupa użytkowników, którzy należą do tzw. grupy znajomych na jednym portalu społecznościowym. W żadnym wypadku wizerunek nie opuszcza więc strefy portalu i dostępny jest jedynie w zamkniętym kręgu osób, które deklarują istnienie pomiędzy sobą związku znajomości.

Wobec powyższego istotnym jest, że w doktrynie prawa i orzecznictwie sądowym panuje pogląd, zgodnie z którym przez „rozpowszechnianie” wizerunku rozumieć należy jego publiczne udostępnianie. Tymczasem w przypadku reklamy spersonalizowanej stosowanej przez portale społecznościowe wizerunek użytkownika wykorzystywany jest w przekazie kierowanym bezpośrednio do niego lub jedynie w kręgu jego znajomych.

W konsekwencji nie może być tu mowy o upublicznieniu wizerunku. Stawianie portalom zarzutu naruszenia dóbr osobistych poprzez bezprawne rozpowszechnianie wizerunku jest zatem wątpliwe i nie znajduje przekonujących podstaw prawnych.

W kontekście popularyzacji reklamy spersonalizowanej warto też zastanowić się nad tym, czy wykorzystanie wizerunku lub danych użytkowników serwisu społecznościowego zgodne jest z jego regulaminem. Regulamin jest bowiem podstawowym dokumentem, który określa uprawnienia administratora serwisu w stosunku do jego użytkownika i powinien zawierać precyzyjne informacje o sposobie wykorzystania treści zamieszczonych w portalu.

Podkreślić należy, że wykorzystanie reklamy spersonalizowananej w serwisach, które wymagają logowania, w tym w portalach społecznościowych – nie jest działaniem nielegalnym. Obowiązujące przepisy dopuszczają używanie przez administratora serwisu wizerunków i danych jego użytkowników także dla celów reklamowych. W kontekście reklamy spersonalizowanej prowadzonej w zgodzie z postanowieniami regulaminu danego serwisu trudno jest mówić o naruszeniu dóbr osobistych jego użytkowników.

Reklama spersonalizowana, tak w formie adresowanej wyłącznie do danego użytkownika portalu, jak i do szerszego kręgu jego znajomych, wydaje się więc atrakcyjnym i bezpiecznym sposobem zarabiania przez portale społecznościowe. Co więcej, w świetle obowiązujących przepisów portale mogą w takiej reklamie wykorzystać wizerunek jednego lub kilku zarejestrowanych użytkowników, pod warunkiem że wizerunek ten rozpowszechniany będzie jedynie w gronie znajomych zarejestrowanych w portalu.

źródło:http://www.marketing-news.pl